بررسی آگاهی دندانپزشکان عمومی و متخصص درباره تدابیر دندانپزشکی در بیماران باردار و دیابتیک

مقدمه: متناسب با پیشرفت علم پزشکی، تعداد مراجعینی که دچار بیماری‏‏های سیستمیک می‏باشند، افزایش می‏یابد. از طرف دیگر مراقبت‏‏های دندانپزشکی جزء لاینفک مراقبت‏‏های بهداشتی در زنان باردار و افراد دیابتیک می‏باشد. در این مطالعه آگاهی دندانپزشکان در مورد تدابیر دندانپزشکی بیماران باردار و دیابتیک مورد سنجش قرار گرفته است. مواد و روش‏‏ها: این برررسی بر روی 106 نفر از 204 دندانپزشک شرکت‏کننده در کنگره‏‏های تخصصی بیماری‏‏های د‏هان و بازآموزی‏‏های بیماری‏‏های د‏هان از ابتدای خرداد 1388 تا پایان خرداد 1389 انجام گردید. ابزار اندازه‏گیری، یک پرسشنامه خودساخته نویسندگان بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. در این پرسشنامه علاوه بر مشخصات دموگرافیک، سوالاتی در مورد تدابیر دندانپزشکی در بیماران دیابتیک و باردار پرسیده شد. کلیه سوالات 4 گزینه و دارای یک پاسخ صحیح بودند. کل پرسشنامه 20 امتیاز داشت و دندانپزشکان به گروه ‏هایی با آگاهی عالی (امتیاز 20-18)، آگاهی خوب (امتیاز 18-14)، آگاهی متوسط (امتیاز 14-10) و آگاهی ضعیف (کمتر از 10) تقسیم شدند. از آزمون‏‏های من‏ویتنی و کروسکال والیس جهت آنالیز استفاده گردید و P-value کمتر از 05/0 معنی‏دار در نظر گرفته شد. یافته ‏‏ها: میانگین آگاهی دندانپزشکان، متوسط (5/2±5/10) بود. میانگین آگاهی در مورد دیابت 32/1±7 (از 10) و در مورد بارداری 78/1±5/3 (از 10) بود. زنان نسبت به مردان میانگین آگاهی بالاتری داشتند که از لحاظ آماری معنی‏دار نبود. از نظر ارتباط بین دانشکده محل تحصیل و سابقه کار با میزان آگاهی، هیچ اختلاف معنی‏داری وجود نداشت. ارتباط بین میزان تحصیلات و انگیزش درمان در افراد باردار معنی‏دار نبود (05/0P>).  در حالی که ارتباط بین جنس و انگیزش درمان در افراد باردار معنی‏دار بود. بیشترین پاسخ اشتباه مربوط به سوال "شرایطی که در افراد دیابتی نیاز به مشاوره پزشکی قبل از درمان وجود دارد" و کمترین پاسخ اشتباه مربوط به سوالات "تجویز ضددرد و آنتی بیوتیک مناسب در دوران بارداری" بود. نتیجه‏ گیری: آگاهی دندانپزشکان مورد مطالعه ما درباره تدابیر دندانپزشکی افراد باردار و دیابتیک در سطح متوسط و ضعیف بود که بایستی با برنامه‏‏های آموزش مداوم نسبت به ارتقا آن تلاش کرد.